Pedram Salemi

Solitude

Today, modern man is the loneliest.
He is among the people, among his friends but not there.
Every moment there is a different version of him, one in the real world among people, one in virtual world; Internet. But which one is real? Who can claim one of them is more real? The real world or the virtual which surrounds a large volume of reality.
He is there, at the party, in his friends gathering, but not there, such an absence present that is! Looks for a way to escape and take refuge in his cozy retreats, his safest haven, and his smart phone!
Give a like to a friend's photo on Instagram and simultaneously shake hand with that friend in the real world.
Today world is such an absorbed world, you are with your friends, speak, eat and dance with them while you are with them in a virtual world and follow the details of their life, but when you meet them you have no story to tell, all stories are there, at some social media such as Facebook and Instagram but which is really real?! Which world is the social life?
Today, in Iran most of people are Internet addicts. They cannot imagine their life without smart phones and communication applications.
Every moment will be published on Instagram, every word will be published on Facebook, and they overcome their miss and gloom via telegram, IMO and Skype.
They rarely fix a friendly gathering, they less touch, less kiss, rarely enjoy a friendship!
All they have is a smart phone with communications inside its applications, inside the virtual world, even at parties they less talk, all words are there, in their mobile applications. They use it all during parties, you will see heads in phones in all corners and of course that is not life.
I think the big loss of smart phones is turning connection and communications virtual and fake and wish a day at a gathering see no one immersed in his phone, hope see them immersed in each other, in the joy of talking to each other, having a friend.

تنهایی

مرز مبهم دنیای واقعی Ùˆ مجازی امروز پا فراتر گذاشته Ùˆ مثل توده"ŒÙ‡Ø§ÛŒ در حال تکثیرِ درد Ú©Ù‡ تمام تن را فرا Ù…ÛŒ"ŒÚ¯ÛŒØ±Ù†Ø¯ØŒ دارد آرام آرام همه"ŒÛŒ زندگی"ŒÙ…ان را فرا Ù…ÛŒ"ŒÚ¯ÛŒØ±Ø¯. برای من شبیه انبوه ابرهای سیاهی است این حضور پر رنگ دنیای مجازی، Ú©Ù‡ زمان رفتن"ŒØ§Ø´ نامشخص است Ùˆ همه چیز را تار Ùˆ کدر کرده. در هر جمع خانوادگی Ùˆ دوستانه Ùˆ هنری، صفحات روشنِ تلفن"ŒÙ‡Ø§ÛŒ همراه جایگزین معاشرت"ŒÙ‡Ø§ÛŒ گرم سابق شده است.
برنامه"ŒÙ‡Ø§ÛŒ موبایلی، شبکه"ŒÙ‡Ø§ÛŒ اجتماعی، بازی"ŒÙ‡Ø§ Ùˆ هزار بهانه"ŒÛŒ دیگر برای باز سرک کشیدن به حریم یک نفره"ŒÛŒ موبایل"ŒÙ‡Ø§ Ùˆ هزاران دوست مجازی مجال گرمای رفاقت"ŒÙ‡Ø§ÛŒ قبل را گرفته اند.
من اسم این دنیای واقعی Ú©Ù‡ واقعیت Ùˆ حضورش زیر سایه"ŒÛŒ سیاهی از دنیای مجازی رفته است را تنهایی گذاشته"ŒØ§Ù…Ø› دنیای تنهایی.

----------------------------------------------

میان جمع است Ùˆ دل"ŒØ§Ø´ هزار راه دیگر را تنها Ù…ÛŒ"ŒØ±ÙˆØ¯ØŒ انسان امروزیِ تنهاترین.
هر روز، روی صدها نمونه"ŒÛŒ بی شباهت خود تکثیر Ù…ÛŒ"ŒØ´ÙˆÛŒÙ…ØŒ هر لحظه. روی هزار نقاب از خود، نقاب"ŒÙ‡Ø§ÛŒ مجازی، واقعی Ùˆ Ú†Ù‡ کسی Ù…ÛŒ"ŒØªÙˆØ§Ù†Ø¯ ادعا کند یکی واقعی"ŒØªØ± از آن یکی است؟ آن خودِ واقعی حاضر در جمع یا آن خود واقعی"ŒØªØ±Ù مجازی؟
کدام یک "من" تر است، "ما" تر است، "او" تر است؟ کدام را Ù…ÛŒ"ŒØ´ÙˆØ¯ شبیه"ŒØªØ±ÛŒÙ† به خود دانست؟ Ú©Ù…"ŒØªÙØ§ÙˆØª"ŒØªØ±ÛŒÙ† الگو از خود؟ از روی دست کدام یک Ù…ÛŒ"ŒØ´ÙˆØ¯ خالص"ŒØªØ±ÛŒÙ†Ù خود را کشید، بی عیب Ùˆ نقص؟
میان جمع است Ùˆ دل"ŒØ§Ø´ هزار راه دیگر را تنها Ù…ÛŒ"ŒØ±ÙˆØ¯. میان همهمه"ŒÛŒ واقعیت Ùˆ مجاز در رفت Ùˆ آمد است. در سودای اجتماع"ŒÚ¯Ø±ÛŒ انگشت لایک را بالا Ù…ÛŒ"ŒØ¢ÙˆØ±Ø¯ Ùˆ در سودای آن اجتماع"ŒÚ¯Ø±ÛŒÙ دیگر، سیگارش را. یکی را در فضایی Ú©Ù‡ واقیعت نیست به دوستی Ù…ÛŒ"ŒØ®ÙˆØ§Ù†ÙŽØ¯ Ùˆ دیگری را در فضایی Ú©Ù‡ واقعیت است از خود Ù…ÛŒ"ŒØ±Ø§Ù†Ø¯.
Ú†Ù‡ کسی Ù…ÛŒ"ŒØªÙˆØ§Ù†Ø¯ ادعا کند Ú©Ù‡ دنیا را آن"ŒÚ¯ÙˆÙ†Ù‡ Ú©Ù‡ باید، دنیای امروز مدرنِ بی"ŒØªØ±Ø¬Ù…Ù‡ را، از هم باز Ù…ÛŒ"ŒØ´Ù†Ø§Ø³Ø¯. تار Ùˆ پودهای دو دنیای درهم"ŒØªÙ†ÛŒØ¯Ù‡ اما مجزا را. ما کدام بُرش از واقعیت هستیم Ú©Ù‡ در رفت Ùˆ آمد مدام Ùˆ بی"ŒÙ¾Ø§ÛŒØ§Ù†ØŒ در فضایی Ú©Ù‡ هست اما نیست Ùˆ هیچ واقعیتی آن را برنمی"ŒØªØ§Ø¨Ø¯ØŒ به قضاوتِ تنهایی بنشینیم؟
یک دست"ŒÙ…ان سیگار تلخی است Ú©Ù‡ دودش را در مهمانی"ŒÙ‡Ø§ØŒ لابلای حرف"ŒÙ‡Ø§ÛŒ دوستان"ŒÙ…ان بیرون Ù…ÛŒ"ŒØ¯Ù‡ÛŒÙ… Ùˆ دست دیگرمان همان دود را در قاب عکسی از همان دوستان"ŒÙ…ان در اینستاگرام لایک Ù…ÛŒ"ŒÚ©Ù†Ø¯. یک دست"ŒÙ…ان دست"ŒÙ‡Ø§ÛŒ دوستی را Ù…ÛŒ"ŒÙØ´Ø§Ø±Ø¯ Ú©Ù‡ ماه"ŒÙ‡Ø§ مجال دیدن"ŒØ§Ø´ را نداشته"ŒØ§ÛŒÙ… Ùˆ دست دیگرمان سیصد Ùˆ چندمین عکس سلفی همان دوست را در پروفایل مجازی"ŒØ§Ø´ لایک Ù…ÛŒ"ŒÚ©Ù†Ø¯ Ùˆ زندگی"ŒØ§Ø´ را دنبال Ù…ÛŒ"ŒÚ©Ù†Ø¯.
انگار بین دو برزخ واقعیت Ùˆ فضای ناموجودی Ú©Ù‡ موجودیت"ŒØ§Ø´ امروز از واقعیت بیشتر است گیرکرده"ŒØ§ÛŒÙ…. لابلای هزار کلمه Ú©Ù‡ میان"ŒÙ…ان رد Ùˆ بدل Ù…ÛŒ"ŒØ´ÙˆØ¯.
لابلای هزار خنده Ùˆ شور مستیِ مهمانی"ŒÙ‡Ø§ هنوز هم دنبال گریزیم، به آن دنج"ŒØªØ±ÛŒÙ† Ùˆ خلوت"ŒØªØ±ÛŒÙ† خلوت. Ù…ÛŒ"ŒØ®Ø²ÛŒÙ… توی هزار خنده"ŒÛŒ مجازی Ùˆ پنهان Ù…ÛŒ"ŒØ´ÙˆÛŒÙ… لای هزار گریه"ŒÛŒ مجازی Ùˆ Ú©Ù…ÛŒ خلوت Ú©Ù‡ کردیم از جا بلند Ù…ÛŒ"ŒØ´ÙˆÛŒÙ…ØŒ سبک از جا گذاشتن همه"ŒÛŒ حرف"ŒÙ‡Ø§ Ùˆ خنده"ŒÙ‡Ø§ Ùˆ هم"ŒØ¯Ø±Ø¯ÛŒ"ŒÙ‡Ø§ در همان دنیا، Ú©Ù…ÛŒ حرف Ù…ÛŒ"ŒØ²Ù†ÛŒÙ… Ùˆ ته همه"ŒÛŒ کلمه"ŒÙ‡Ø§ لبخندی به هم تحویل Ù…ÛŒ"ŒØ¯Ù‡ÛŒÙ… Ùˆ انگار خوب همدیگر را Ù…ÛŒ"ŒÙÙ‡Ù…یم..
بازمی"ŒÚ¯Ø±Ø¯ÛŒÙ… به پناهِ همان خلوت Ùˆ خصوصی Ùˆ از نو، یکدیگرِ نمی"ŒØ¯Ø§Ù†ÛŒÙ… واقعی یا مجازی را در میابیم Ùˆ نمی"ŒØ¯Ø§Ù†ÛŒÙ… وقتی چهره به چهره شدیم Ùˆ حرارت پوست همدیگر را از نزدیک حس کردیم Ú†Ù‡ باید بگوییم جز اینکه Ú†Ù‡ خبر Ùˆ همه چیز خوب است Ùˆ سیگاری دود کنیم..
حرف Ù…ÛŒ"ŒØ²Ù†ÛŒÙ… Ùˆ ته همه"ŒÛŒ کلمه"ŒÙ‡Ø§ لبخندی به هم تحویل Ù…ÛŒ"ŒØ¯Ù‡ÛŒÙ… Ùˆ انگار خوب همدیگر را Ù…ÛŒ"ŒÙÙ‡Ù…یم.. این حال را..
میان همهمه"ŒØ§ÛŒ از دو دنیا در رفت Ùˆ آمدیم Ùˆ سرگیجه"ŒØ§ÛŒ Ú©Ù‡ تمامی ندارد.